Friday 15 June 2012

પ્રિય દીકરાને

જેનો પુત્ર આ દુનિયામાં નથી એવી માતાની વ્યથા રજૂ કરવાનો એક પ્રયાસ,

પ્રિય દીકરાને,

તને મૂકીને ઘરે આવી,
તો ઘર કેટલું વ્યવસ્થિત લાગ્યું!!
હવે કોઇ ઘરમાં સોફા પાસે,
કાદવવાળા બૂટ નથી કાઢતું.
હવે કોઇ ડાઈનિંગ ટેબલ પર,
થાળી અધૂરી નથી છોડતું.
રસોડામાં અચાનક ઘૂસી હવે,
ચા બનાવવા કોઇ નથી કહેતું.
કોઇ સવારે ઉઠવામં આળસ કરી,
મને હેરાન નથી કરતું.
હવે કોઇ મારી બનાવેલી રસોઇમાં,
દરરોજ નવી ખામી નથી કાઢતું.
અને હવે ઘર વ્યવસ્થિત રાખવા,
કોઇને કહેવું નથી પડતું.

દીકરા,જો આ ઘરમાં તું જ એક,
અવ્યવસ્થિત હતો.
તો મને આ ઘરની અવ્યવસ્થા
વ્હાલી હતી.
વ્યવસ્થા જ મને ભરખી જશે.

-વિરાજ  દેસાઇ ©

Friday 8 June 2012

"છોટુ"

આજે એક અછાંદસ કાવ્ય "છોટુ"

                                                                છોટુ

 છોટુ ચા પીરસે ને ટેબલ સાફ કરે,
ને રમવા જવું છે એ કહેતાં કેટલો ડરે!!
એનાણ જેવડાં છોકરાં શાળાએ ભણે,
ને એ ગણિતનાં નામે ફક્ત રૂપિયો ગણે!!
કુમળા મનનાં ઘા આમ કાંઇ ન રુઝે,
ને એનાં આસું લૂંછવાનુંય ક્યાં કોઇને સૂઝે!!
કોઇ સમજાવો તેના જીવનનું સત્ય,
તેના નસીબમાં કાલ તો છે નથી ભવિષ્ય.
અડધાં કપડાંમાં નચનાર કેટરીનાનો જેઓ વિરોધ કરે છે,
તેમને સમાજની આ નગ્ન અશ્લીલતા નથી દેખાતી??

-વિરાજ  દેસાઇ ©