તમે જતાં રહ્યાં એમ અમને રડતાં મૂકીને

તમે જતાં રહ્યાં એમ અમને રડતાં મૂકીને,
જેમ રેતીને છોડીને જતી રહે છે કોઇ નદી વહીને.
નદી તો હજી પણ પોતાની ભીનાશ છોડી જાય છે,
માણસ તો મનનો કોઇ ખૂણો ખાલી કરી જાય છે.

માણસ તો જતો રહે છે,સ્મરણો રહી જય છે,
ઊંડી થાય છે લાગણી,અશ્રુમાં ફરિયાદો વહી જાય છે.
જીવન તો છે ચક્ર માન્યું કે ચાલ્યા જ કર્શે,
પણ તમારાં વિના કંઇક તો સૂનું જ લાગશે.

  -For all those who have lost someone dear.

-વિરાજ દેસાઇ  ©

કે હું તો ઓગણીસની થઇ.

જીવનની સફરે જવાં છું,
 હું તૈયાર,સ્વપ્નો આંખોમાં આંજી દઈ,
કે હું તો ઓગણીસની થઇ.

બાળપણની મસ્તીઓ ભાગી,
કરી મારી સાથે અંચઇ,
કે હું તો ઓગણીસની થઇ.

જવાબદારીઓ આવી,
ચિંતામુક્ત રહેવાની છે મનાઇ!
કે હું તો ઓગણીસની થઇ.

અજાણ્યે જ કેમ હું
કો'ક સપના તરફ ખેંચાઇ?
કે હું તો ઓગણીસની થઇ.

જગ બદલાઇ રહ્યું મારું,
ને મને તો હજીય લાઅગે નવાઇ,
કે હું તો ઓગણીસની થઇ.

અઢાર વર્ષ્ના આ તાંબા પર
થાય છે કોઇ નવી જ કલાઇ,
કે હું તો ઓગણીસની થઇ.

જીવનપ્રદેશ ઉપર,
સ્વપ્નો કરે રાજ સવાઇ,
કે હું તો ઓગણીસની થઇ.

-વિરાજ દેસાઇ ©

કે મને તો અઢારમું બેઠું.

નટખટ બાળપણને નીંદરમાં છોડી,
હું રોજ હવે મઝાની
યુવાનીમાં ઊઠું.
કે મને તો અઢારમું બેઠું.

વિચારોને લાગે છે પાંખ આવી,
કે હવે તો ન લાગતું કોઇ
સપનું છેટું.
કે મને તો અઢારમું બેઠું.

મસ્તીઓ,રમતો ને વ્હાલની પોથી પર,
સમજ,સ્વપ્નો ને જવાબદારીનું
ચઢાવ્યું છે પૂઠું.
કે મને તો અઢારમું બેઠું.

પિક્ચર,પાર્ટી ને નાટક વચ્ચે,
પસંદગી કરવાની મુશ્કેલી
હવે હું વેઠું.
કે મને તો અઢારમું બેઠું.

બિંદાસ એવા મનમાં કંઇક
કરી બતાવવાનું ઝનૂન
હવે તો પેઠું.
કે મને તો અઢારમું બેઠું.

પંખીની સાથે ઊડતાં ઊડતાં,
ક્યારેક ક્યારેક
ગગનને હું ભેટું.
કે મને તો અઢારમું બેઠું.

-વિરાજ ઓ. દેસાઇ.©